نویسند: دکتر یعقوب انتظاری
پیروی از راهبرد توسعه مبتنی بر دانش به معنی توسعه اقتصاد دانش، به مثابه زیر نظامی از نظام اقتصادی و نیرو محرکه توسعه، است. تحلیل های صورت گرفته از اقتصاد دانش ایران(انتظاری،1392) حکایت از آن دارد که مهمترین ضعف این اقتصاد در تولید و بهره برداری از ایده و دانش جدید است که با مکانیسم های نوآوری و کارآفرینی صورت می گیرد. بعضی از ادبیات(Al-Mubaraki et al, 2015( به صراحت نشان داده اند که دستیابی به اقتصاد مبتنی بر دانش نیازمند ایجاد اکوسیستم های نوآوری و کارآفرینی مبتنی بر دانش در سطح محلی و ملی است. اولین قدم برای ایجاد چنین اکوسیستم هایی طراحی چارچوب مفهومی برای آنها است. این در حالی است که در ایران نه تنها چنین طرح های مفهومی توسعه نیافته است، حتی مطالعه ای در رابطه با اکوسیستم های نوآوری و کارآفرینی مبتنی بر دانش صورت نگرفته است. |
طی سی سال گذشته علیرغم افزایش جمعیت تحصیل کرده نرخ اشتغال، بهره وری نیروی کار و بازدهی خصوصی و اجتماعی آموزش عالی افزایش قابل توجهی نداشته است. این امر باعث عملکرد ضعیف اقتصاد ایران در درون و فقدان توان رقابتی در بیرون شده است. به نظر می رسد این مسأله عمدتاً ناشی از عدم پیوند بازار خدمات آموزش عالی و بازارکار بوده است. بنابراین، هدف این طرح ارائه راهکار اساسی برای توسعه پیوند بازار خدمات آموزش عالی و بازارکار است(تصویر1). این راهکار «ساخت جامعه یادگیری» نامیده شده است. 
